نقش میانجی سرمایه اجتماعی در تاثیر عدالت سازمانی و حمایت سازمانی پلیس بر پیشگیری‏ از جرم (مطالعه موردی: کلانتری های انتظامی استان قم)

سرمایه اجتماعی موجب افزایش بهره وری نیروی انسانی پلیس و توسعه مشارکت عمومی در کاهش جرایم است. این تحقیق در پی شناسایی میزان تاثیر عدالت و حمایت سازمانی ادراک شده پلیس با نقش میانجی سرمایه اجتماعی بر اقدامات پیشگیری از جرم در کلانتری های شهرستان قم بود. تحقیق حاضر از نظر داده ها کمی، از نظر هدف کاربردی، و از نظر ماهیت مطالعه همبستگی است. جامعه آماری را کارکنان شاغل در کلانتری ها تشکیل دادند. ابزار سنجش ترکیبی از پرسشنامه استاندارد و محقق ساخته بود. اعتبار ابزار به وسیله آلفای کرونباخ سنجیده شد و برای بررسی روایی روش تحلیل عاملی تاییدی به کار رفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های میانگین و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها بیانگر آن است که عدالت و حمایت سازمانی ادراک شده در کلانتری های قم بر اقدامات پیشگیری وضعی از جرم به ترتیب 549/0 و 471/0 درصد تاثیر مستقیم و 491/0 و 413/0 درصد از طریق سرمایه سازمانی اثر غیرمستقیم دارد. همچنین، عدالت و حمایت ادراک شده 87 درصد تغییرات سرمایه اجتماعی را می‏تواند پیش بینی کند. میزان تاثیر عدالت و حمایت سازمانی ادراک شده در کلانتری ها بر اقدامات پیشگیری از جرم بیانگر آن است که برای ارتقای اقدامات پیشگیرانه پلیس در انجام دادن وظایف قانونی خود، نه تنها مولفه ها و شاخص های عدالت و حمایت سازمانی را باید تقویت کرد، بلکه تقویت متغیرهایی مانند سرمایه اجتماعی، که در این مطالعه به منزله متغیر میانجی وارد شد، باید بازنگری و تقویت شوند.