تبیین سازگاری نهی از استعجال و امر به دعا برای تعجیل فرج

در روایات مهدوی، از سویی به دعا برای تعجیل فرج توصیه شده و از طرفی شتاب خواهی و استعجال در امر ظهور، مورد نهی قرار گرفته است. سوال این است که آیا این دو بیان از تناقض رنج نمی برد و آیا دعا برای تعجیل فرج، مصداقی از شتاب خواهی و استعجال نیست؟! پاسخ به این سوال، دلیل سامان یافتن این مقاله است. نویسنده کوشیده است تا با تبیین دقیق مفهوم لغوی و بازشناسی جایگاه استعجال در سایه روایات اهل بیت؟عهم؟ به این پرسش پاسخی در خور دهد. خلاصه این که استعجال، شتاب خواهی پیش از فراهم آوردن مقدمات امر ظهور است که در جهل به وظیفه، سنت ها و حکمت تاخیر ظهور ریشه دارد اما دعا برای تعجیل فرج، به عنوان جزء یا شرط مقدمات ظهور، شتاب خواهی در کنار فراهم آوردن مقدمات است که براساس تاثیر شایان دعا در تعجیل ظهور مورد توجه است. نحوه جمع آوری داده ها در این مقاله کتابخانه ای و روش تحقیق در آن توصیفی تحلیلی است.