قابلیت چهار گیاه آبزی در زیست پالایی رودخانه گهررود، زرجوب، آبگیر عینک و تالاب انزلی (استان گیلان)

یکی از مشکلات عمده زیست محیطی در جهان آلودگی با فلزات سنگین می باشد که برای حذف فلزات سنگین و ایجاد محیط زیست پایدار از فن آوری نوین گیاه پالایی استفاده می شود. لذا به منظور بررسی توان گیاه پالایی گیاهان زینتی آبزی در محیط های آبی آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار انجام شد. در این آزمایش، 4 گیاه شامل نخل مرداب، عدسک آبی، سنبل آبی و گل اختر در 5 محیط آبی آلوده شامل رودخانه گهررود، زرجوب، آبگیر عینک، تالاب انزلی و شاهد (دارای فلزات کادمیوم، کروم، سرب و روی) موردمطالعه قرار گرفت. فلزات سنگین شامل سرب، نیکل، کادمیوم و روی با استفاده از دستگاه ICP مورداندازه گیری قرار گرفتند. همچنین میزان ازت، پرولین و پروتئین هم مورد ارزیابی واقع شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان جذب فلزات سرب، نیکل، کادمیوم و روی مربوط به فروند عدسک آبی بوده است. براساس نتایج به دست آمده از اثر آب های آلوده بر میزان جذب عناصر سنگین، بیشترین میزان جذب کادمیوم، سرب و روی و همچنین بیشترین میزان پروتئین، پرولین و نیتروژن مربوط به تیمار شاهد بوده است. به طورکلی براساس نتایج این پژوهش می توان بیان داشت که عدسک آبی برای گیاه پالایی اکثر فلزات سنگین مناسب می باشد.