نقش خودنظم دهی فراشناختی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان

 پیشرفت تحصیلی و بررسی عوامل موثر بر آن از مسائل مهم در محیط های آموزشی است و در مطالعات متعددی به نقش خودنظم دهی فراشناختی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان اشاره شده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین نقش خودنظم دهی فراشناختی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود.  این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی در میان 323 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه در سال 1396 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خوگزارش دهی جمعیت شناختی و خودنظم دهی فراشناختی پینتریخ و همکاران بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 21 و با بهره گیری از آزمون های آنوا، تی مستقل و همبستگی پیرسون در سطح معناداری 0/05 مورد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.  دامنه سن دانشجویان 18 تا 29 و میانگین آن 2/47±22/78 سال بود. دانشجویان 65/79 درصد از حداکثر نمره خودنظم دهی فراشناختی کسب کردند. میان خودنظم دهی فراشناختی و پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (0/001 > & 0/360 =r). در مجموع 14 درصد از واریانس متغیر خودنظم دهی فراشناختی توسط متغیرهای زمینه ای مورد مطالعه پیش بینی شد که در این میان تحصیلات مادر (0/278 =β) و سن (0/226=β) پیش بینی کننده های قوی تری بودند.  به نظر می رسد تاکید بر برنامه ریزی مداخلات موثر ارتقای خودنظم دهی فراشناختی بتواند تاثیرات سودمندی را در ارتقای پیشرفت تحصیلی دانشجویان بدنبال داشته باشد.