تغییرات راهبرد زبانی «خطاب» بر اساس نظریه ادب براون و لوینسون بین استادان و دانشجویان ایرانی: مطالعه موردی دانشگاه تهران

دنیای معاصر در نتیجه انقلاب دیجیتال، رشد فزاینده رسانه های ارتباط جمعی و پدیده جهانی شدن، همواره در معرض تغییرات گوناگونی قرار گرفته که جوامع بشری را با چالش‏های تازه‏ای روبرو کرده است. ازطرفی، به دلیل ارتباط تنگاتنگ و ناگسستنی اجتماع و زبان، تغییرات اجتماعی به دلایل ذکرشده، در نهایت تغییرات زبانی گوناگون را هم به دنبال داشته است و چارچوب‏های فرهنگ سنتی حاکم بر بسیاری از زبان‏ها را درهم‏ ‏شکسته است. در پژوهش حاضر، با بررسی های میدانی، صورت‏‏های «خطاب» در چهار نوع کنش زبانی در محیط دانشگاه تهران، در چارچوب نظریه ادب براون و لوینسن (1987) مورد بررسی قرار گرفته است. 200 استاد با رده سنی 29-69 سال به عنوان دانشجویان نسل قبل و 200 دانشجوی دوره کارشناسی دانشگاه تهران با رده سنی 18-25 سال به عنوان دانشجویان نسل حاضر، با توزیع پرسش نامه مخاطب این پژوهش بوده‏اند. نتایج به دست آمده نشانگر این است که در مقایسه با گذشته، در فضای نسبتا رسمی دانشگاه، ادب مثبت به‏تدریج در حال افزایش و پیشی گرفتن از ادب منفی در کنش‏‏های زبانی خطاب است.