رفتارسنجی اثر گرمایش جهانی بر پرفشار جنب حاره

این مطالعه با هدف بررسی اثر گرمایش جهانی بر رفتار پرفشار جنب حاره به‏ انجام رسید. بدین‏ منظور، از داده‏ های حداکثر دمای روزانه 49 ایستگاه سینوپتیک طی 1977 تا 2016 استفاده شد؛ با توجه به روند دماهای بالای صدک 95، سال 1996 مرز بین دو دوره قبل و بعد از تشدید گرمایش انتخاب شد. نتایج حاصل از تحلیل‏ ها نشان داد در دوره اول مقدار دما به 39.5 درجه رسیده است؛ درحالی‏که در دوره دوم این مقدار به 40.5 درجه رسیده است و فراوانی دماهای آستانه در دوره اول بسیار کمتر از دوره دوم بوده است. به‏ عبارت ‏دیگر، رفتار گرمایش جهانی ثابت شد و فراوانی دماهای بالای 40.5 درجه در بیشتر ایستگاه‏ها فراگیر و به حالت عادی و نرمال درآمد. نتایج تحلیل سینوپتیک نشان داد میانگین بلندمدت ارتفاع هسته پرفشار جنب حاره طی دوره اول نسبت به دوره دوم افزایشی ده‏متری داشته است؛ اما میانگین بلندمدت اختلاف ارتفاع هسته پرفشار جنب حاره در دوره دوم، نسبت به دوره اول، در ماه جولای، در طول 52.5 درجه شرقی به بیش از 100 متر رسیده است. همچنین، نتایج حاصل از رابطه متقابل دما و ارتفاع جو نشان داد که دلیل افزایش ارتفاع هسته پرفشار جنب حاره افزایش دما در لایه‏ های پایین اتمسفر است.