بررسی تطبیقی جایگاه حقوق ‏شهروندی زنان در قانون ‏اساسی و منشور حقوق‏ شهروندی جمهوری اسلامی ایران

حقوق‏ شهروندی‏ زنان به‏ عنوان یکی از اساسی ترین مفاهیم حقوقی، مجموعه ‏ای از حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی است که زنان به ‏واسطه ی عضویت در جامعه و برقراری رابطه با دولت از آن بهره ‏مند می‏شوند. در جمهوری اسلامی ایران این حقوق توسط قانون‏ اساسی، منشور حقوق‏ شهروندی و سایر قوانین و مقررات مورد حمایت قرار گرفته است. هدف این پژوهش بر مبنای نظریه‏ی حقوق‏ شهروندی تی. اچ مارشال، بررسی تطبیقی جایگاه مفهوم حقوق ‏شهروندی زنان و نیز پی بردن به حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی آنان در دو سند قانون ‏اساسی و منشور حقوق‏ شهروندی و هم‏چنین عوامل محدودکننده‏ی این مفهوم در هر دو سند حقوقی است. این پژوهش درصدد است تا با روش پژوهش توصیفی و تحلیل محتوای دو سند به صورت اسنادی و کتابخانه ‏ای اصول مربوط به حقوق زنان را استخراج نموده و پس از توصیف و تفسیر وضعیت کنونی این اصول به بیان نتایج عینی و کیفی از موقعیت بپردازد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‏دهد که مفهوم حقوق‏ شهروندی‏ زنان دارای جایگاه برتر در قانون اساسی نسبت به سند منشور حقوق شهروندی است. عامل محدودکننده ی مفهوم حقوق‏ شهروندی ‏زنان لزوم رعایت شرط مشخص شده از جمله عدم اخلال در مبانی اسلام، عدم مخالفت با اسلام در اصول و مواد هر دو سند است.