بازنمایی شخصیت زن در رمان قبل و بعد از انقلاب اسلامی ایران مورد مطالعه: رمان «سووشون» و رمان «چراغ ها را من خاموش می کنم»

تغییر، مساله ای بنیادی در جامعه شناسی است که زنان در دوران کنونی نقش مهمی را در آن بازی می کنند. می توان گفت یکی از زمینه های اصلی نمود تغییرات، بستر ادبی جامعه است و بدین لحاظ بررسی رابطه ی بین ادبیات و جامعه و به ویژه بازنمایی متون ادبی در علوم اجتماعی سبقه ی تاریخی دارد. پژوهش حاضر با استفاده از روش کیفی و تکنیک می مه سیس[1]به دنبال پاسخ به این سوال برآمده که شخصیت و جایگاه زن در برهم کنش با زیست جهان خود چگونه در رمان های دو دوره ی قبل و بعد از انقلاب اسلامی بازنمایی شده است. بدین منظور دو رمان «سووشون» و «چراغ ها را من خاموش می کنم» را به عنوان نمونه ی مورد مطالعه انتخاب شدند. نتایج حاکی از آن بود که رمان «سووشون» بیانگر نگاه مکتب فمنیست روانکاوانه متعلق به موج دوم نظریات فمنیستی است که در آن، خانواده و روابط درونی آن به عنوان عامل اصلی وضعیت نابرابر میان زنان و مردان برجسته می شود. اما رمان «چراغ ها را من خاموش می کنم» تصویرگر زمینه های فرهنگی و ارزشی انقلاب اسلامی است که بر وجود خانواده و تفکیک نقش های زنانه و مردانه به عنوان حافظ نظم و کیان خانواده و جامعه تاکید دارد. [1] Mimesis