بررسی اثر تزریق داخل صفاقی نانوذره کیتوزان همراه شده با آنتی ژن های ترشحی-تراوشی لیشمانیا ماژور برعملکرد ماکروفاژها در مواجهه با انگل در موشهای BALB/c

لیشمانیا ماژور عامل بیماری لیشمانیوز است. این بیماری در حال حاضر به یک مشکل بهداشت عمومی تبدیل شده است. تعدیل پاسخ های سیستم ایمنی به نحوی که بتواند عفونت یا تکثیر انگل را مهار کند، یک راه موثر در غلبه بر لیشمانیوز خواهد بود. آنتی ژن های ترشحی- تراوشی انگل لیشمانیا، نقش تعدیل کنندگی سیستم ایمنی را بر عهده دارند، از این رو در طراحی واکسن و روش های ایمونوتراپی به کار گرفته می شوند. به نانوذرات با توجه به ویژگی هایی که در تحریک سیستم ایمنی دارند، در سال های اخیرمورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این تحقیق، تولید ترکیبی از نانوذرات و آنت یژن های ترشحی-تراوشی است که بتواند پاسخ ایمنی را القا کند. در این مطالعه تجربی که روی ماکروفاژهای صفاقی موش انجام شده است، آنتی ژن های ترشحی- تراوشی انگل لیشمانیا ماژور از سوپرناتانت کشت انگل با استفاده از اولتراسانتریفیوژ جدا شده و محدوده وزن مولکولی پروتئینی و مقدار آن به روش SDS-PAGE و برادفورد تعیین شد. سپس این آنتی ژن ها با نانوذره کیتوزان همراه شدند و صحت آن با FTIR تایید شد. برای بررسی خاصیت کشندگی نانوذره بر ماکروفاژها، تست MTT انجام شد. پنج گروه موش ماده BALB/c در روزهای 10،21 ، 0 به صورت داخل صفاقی با نانوذره و نانوذره همراه با پروتئین حساس شدند. ماکروفاژها در روز 28 از موش ها جدا شده و به مدت یک ساعت با انگل مجاور شدند. بعد از 72 ساعت انکوباسیون، میزان تولید NO و مهار رشد انگل در پاسخ به لیشمانیا بررسی و با تست آماری One-WayANOVA آنالیز شد. در بررسی انجام شده، آنتی ژن های ترشحی- تراوشی انگل لیشمانیا ماژور در محدوده وزنی 75 - 110 کیلو دالتون قرار داشتند و با راندمان 76 درصد با نانوذرات کیتوزان همراه شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که آنتی ژن های ترشحی- تراوشی انگل لیشمانیا ماژور به تنهایی سبب افزایش معنا دار تولید نیتریک اکساید در ماکروفاژها می شود و حضور کیتوزان این افزایش را تقویت می کند(P<0.01). همچنین گروهی که آنت یژن های ترشحی- تراوشی انگل لیشمانیا ماژور همراه شده با کیتوزان را دریافت کرد هاند، ک مترین میزان تکثیر انگل را نشان دادند (P<0.05).  آنتی ژن های ترشحی-تراوشی لیشمانیا ماژور اگر با نانوذره کیتوزان همراه شوند، می توانند از راه افزایش تولید نیتریک اکساید، عملکرد کشندگی ماکروفاژ را افزایش دهند. از این رو می توانند به عنوان کاندیدایی برای تولید واکسن و بهبود بیماری مطرح شوند.