بررسی عوامل موثر بر مدیریت بصری دید ها و چشم انداز ها به سمت ابنیه با ارزش تاریخی - عملکردی (مطالعه موردی: منظر خیابانی آستانه سید علاالدین حسین شیراز)

امروزه هویت بخشی به حوزه های شهری از طریق حفظ، ارتقا شخصیت و توانمند سازی (عملکردی و فرمی) بناهای با ارزش تاریخی عملکردی، که به عنوان نشانه در خاطره جمعی و تصویر ذهنی انسان ها از جایگاه ویژه ای برخوردارند، امری با ارزش در مباحث طراحی شهری است. در این زمینه به نظر می رسد اتخاذ تدبیری که فرصت دید به این ابنیه را فراهم آورد و کیفیت نفوذ پذیری بصری را به محیط قرارگیری این ابنیه ببخشد، از راهکار های توانمند سازی این بنا ها به حساب می آید. در این تحقیق از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوه های تحقیق مرور متون و منابع و اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانه ای و همچنین از روش تحقیقی موردی و شیوه تحقیق مشاهده و مصاحبه در بستر مطالعات میدانی استفاده شده است. همچنین منظر خیابانی آستانه سید علاءالدین حسین واقع در بافت قدیم شیراز به عنوان مطالعه موردی این تحقیق معرفی و ویژگی های آن تحلیل شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که دیدها و چشم انداز ها، به عنوان انگاره های اصلی سازمان بصری و منظر شهری، عناصری هستند که می توانند از طریق قانونمندی هایی، زمینه نفوذپذیری بصری بناهای با ارزش تاریخی عملکردی را فرهم آورند. تحقیق پیش رو ضمن تدقیق مفاهیم مرتبط با چشم انداز های شهری و جایگاه آنها در مدیریت و مطالعات بصری، به تحلیل قانون مندی های جهانشمول حاکم بر طراحی هدفمند و آگاهانه چشم انداز ها به سوی ابنیه با ارزش تاریخی - عملکردی درون شهری پرداخته است. همچنین با بهره گیری از قانون مندی های تدقیق شده، راهکار هایی به منظور بهبود کیفیت منظر خیابانی آستانه سید علاءالدین حسین شیراز ارائه گردیده است.