جنبه های اکوتوریسمی تپه های ماسه ای و مخاطرات محیط زیستی فراروی آن

طبیعت گردی که در سطح جهان با نام اکوتوریسم (Ecotourism) شناخته می شود یکی از انواع گردشگری است که با هدف سفر به طبیعت صورت می گیرد. اکوتوریسم از دو واژه بوم شناسی (Ecology) و گردشگری (Tourism) گرفته شده است و پدیده ای نسبتا جدید در صنعت گردشگری است که تنها بخشی از کل این صنعت را تشکیل می دهد. این نوع از گردشگری گذراندن اوقات فراغت انسان را در طبیعت امکان پذیر می سازد و مبتنی بر مسافرت های هدفمند به همراه برداشت های فرهنگی، معنوی، دیدار از جاذبه های طبیعی و مطالعه آنها و بهره گیری و لذت جویی از پدیده های متنوع طبیعت است. اکوتوریسم یعنی برگزاری تورهای گردشگری که انگیزه اصلی آنها صرفا تفریح نیست، بلکه تماشای شگفتی های طبیعت، گونه های کمیاب و پدیده های طبیعی که حتی الامکان در شرایط دست نخورده و بکر است. فعالیت های اکوتوریستی عبارت است از پیاده روی های برنامه ریزی شده ایستگاهی و همچنین دامنه نوردی، عبور از رودخانه های خروشان با قایق های بادی، سفر به مناطق ییلاقی و میهمان عشایر و ساکنان بومی این محل ها شدن، سفر به روستاها و مزارع اطراف روستاها به منظور لذت بردن از طبیعت و آشنایی با فرهنگ اهالی، کوه پیمایی، سفر به مناطق صعب العبور طبیعی، بازدید از غارهای طبیعی، مطالعه طبیعت گیاهی و جانوری، تماشای حیوانات و پرندگان، آشنایی با محیط زیست طبیعی در قالب دیگری به نام سافاری و با استفاده از خودروهای روباز برای تماشای حیوانات و پرندگان. فعالیت هایی نظیر شکار، اسکی و تورهای ماجراجویانه که اثرات تخریبی فراوانی به محیط زیست طبیعی وارد می کنند، در زمره اکوتوریسم قرار نمی گیرند. اگرچه این گونه فعالیت ها، نوعی از گردشگری وابسته به طبیعت به حساب می آیند که می بایست ضرورتا آموزش های لازم برای حفاظت از محیط زیست را یادآور شد.