زندگینامه شادروان استاد کریم جوانشیر خویی، ای دریغا که کریمان همه رفتند

در تاریخ منابع طبیعی ایران بعد از استاد کریم ساعی بنیانگذار علوم نوین منابع طبیعی، چهره ها و ستارگان درخشان علمی و اجرایی بسیاری راه آن مرد سترگ و دانشمند را ادامه دادند که جا دارد از استاد سید رضا حجازی، استاد غلامعلی بنان، استاد محمدحسین جزیره ای،  استاد سید محمد طباطبایی و صدها چهره شاخص دیگر یاد کنیم. در لابلای صفحات تو در توی تاریخ معاصر منابع طبیعی ایران، در دهه سی و چهل به یکی از چهره های ماندگار علمی کشور بر می خوریم که همنام استاد کریم ساعی بود. براستی او که بود؟ از کجا آمده بود؟ و چگونه در قلوب کارمندان، کارشناسان، دانشجویان، استادان و مردم خوب و با صفای دورترین تا نزدیکترین روستاها و شهر های این آب و خاک جای گرفته بود؟ کلبه های روستائیان، چادرهای عشایر و صحرانشینان و حتی آلونک ها و کپرها و ده کوره های بین راه، اقامتگاه شبانه و نیز گوشه ای از کلاس های درس و بحث او بودند. با فروتنی خاص خود، پای صحبت همه می نشست، از دانستنی های افراد بومی درباره گیاهان منطقه و اسامی محلی آنها، درس می آموخت و در مورد حفظ و حراست از این گنجینه های طبیعی، به آنها  و دانشجویان آموزش می داد. او بزرگ زاده ای بود از خانواده ای با اصل و نسب، پارسایی که بر توسن نفس، لگام زده و تن را از قید تعلقات دنیوی رهانیده بود. آموزگاری که ترنم کلامش، زمزمه های محبت در گوش طفلان گریز پای بود و از زلال چشمه سار دانش و معرفتش جانهای تشنه را سیراب می نمود. او مردی است کامل و به تمام صفات و کمالات آراسته و از زمره انسانهای نمونه و دوران ساز زمانه ما و کسی که زندگی پر ثمرش میراث جاودان نسل بعدی این آب و خاک بود. او که قلبش آکنده از عشق، و نگاه پر فروغش به آینده بود، بیانی زیبا و کلامی فصیح  و قلمی شیوا داشت که از عمق وجودش بر سر زبان می آورد.