تعیین ارزش تشخیصی PCR-ELISA نسبت به روش های کلاسیک و PCR برای شناسایی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین

شیوع بالای ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس که به آنتی بیوتیک متی سیلین مقاوم هستند و همچنین ایجاد مقاومت چند دارویی در این باکتری، درمان عفونت های ناشی از این باکتری را با مشکل مواجه کرده است. به همین خاطر شناسایی سویه های MRSA با روش های سریع و دقیق ضروری است. PCR-ELISA روش مولکولی دقیقی است که برای شناسایی باکتری های مختلفی استفاده شده است. هدف از این تحقیق شناسایی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین با روش PCR-ELISA است. ابتدا پرایمرهای اختصاصی مربوط به ژن mecA طراحی شد. سپس از dNTP نشان دارشده به همراه دیگوکسی ژنین برای تکثیر ژن mecA استفاده شد. محصولات نشان دارشده به کف چاهک های واجد استراپتویدین متصل و با آنتی بادی کانژوگه ضدنشان DIG شناسایی شد. همچنین از پروب DNA اختصاصی نشان دارشده با بیوتین برای ژن mecA استفاده و در نهایت حساسیت و اختصاصیت روش تعیین شد. برای این منظور مقاومت به متی سیلین در 70 جدایه بالینی با روش انتشار دیسک، آگار دایلوشن و PCR-ELISA ارزیابی شد. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، ژن mecA باکتری استافیلوکوکوس اورئوس تکثیر شد که نتیجه آن یک قطعه به طول 310 جفت باز بود. نتایج حاصل از PCR-ELISA نشان داد این تکنیک هیچ واکنش متقاطعی با باکتری های کلبسیلا پنومونیه، باسیلوس سوبتلیس و اشریشیاکلی به عنوان کنترل ندارد و همچنین میزان حساسیت آن 0/5 نانوگرم ارزیابی شد. فراوانی جدایه های بالینی مقاوم به متی سیلین با روش انتشار دیسک، آگار دایلوشن و PCR-ELISA به ترتیب 60، 58/5 و 60 درصد بود. تکنیک PCR-ELISA به عنوان روشی حساس و دقیق به منظور شناسایی عوامل بیماری زا با استفاده از ژن اختصاصی آنها شناخته شده است. این روش می تواند به عنوان روش جایگزین مناسبی برای تکنیک های زمان بر، با حساسیت کمتر و هزینه بیشتر همچون Real-time PCR و تست های بیوشیمیایی افتراقی که در آزمایشگاه ها استفاده می شوند، به کار رود.