اثر محافظت قلبی اولئوروپین در برابر استرس اکسیداتیو در موش صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت شایع ترین اختلال اندوکرینی است که مشخصه آن هیپرگلیسمی است. افزایش استرس اکسیداتیو و تغییر میزان آنتی اکسیدان ها نقش مهمی در پاتوژنز دیابت ایفا می کند. بیشتر داروهای پائین آورنده قند خون که برای درمان دیابت، مورد استفاده قرار می گیرند در دراز مدت عوارض جانبی دارند. بنابراین، امروزه برای کنترل دیابت و عوارض آن، استفاده از داروهای گیاهی به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه تاثیر اوائوروپین بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بافت قلب وفاکتورهای التهابی سرم را در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بررسی کردیم. در این مطالعه تعداد 30 سر رت نر نژاد ویستار با وزن30 ±190 گرم به صورت تصادفی انتخاب و به 3 گروه (10= n) تقسیم شدند.گروه کنترل: رت های سالم دست نخورده، گروه دیابتی: رت های دیابتی شده با استرپتوروتوسین وگروه تیمار: رت های دیابتی شده که عصاره اولئوروپین با دوز60 میلی گرم به ازاءکیلوگرم وزن در هر روز بدن از طریق گاواژ به مدت 30 روز دریافت کردند. در پایان دوره مطالعه ، غلظت سرمی گلوکز و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بافت قلب اندازه گیری شد. داده های به دست آمده با استفاده ازنرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 18 و روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون های تعقیبی Duncan -  post hoc مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که غلظت سرمی گلوکز در گروه تیمار نسبت به گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش یافته است (0001/0 >p). هم چنین، فعالیت آنزیم های TAC , SOD و GPX در گروه تیمار در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی داری افزایش یافت (0001/0> p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اولئوروپین قادر است از افزایش قند خون در موش های صحرایی دیابتی شده جلوگیری نماید و سیستم آنتی اکسیدانی بافت قلب را تقویت کند.