پرسه زنی زنانه و گذار از ابژه بت واره به سوژه ناظر: مطالعه موردی فیلم کلئو از 5 تا 7

در نظریه فیلم سال‏های اخیر، سینما در غالب موارد به مثابه تکنولوژی برآمده از ظهور کلانشهر مدرن و مدرنیته شهری در نظر گرفته می‏شود. تجربه ادراکی پرسه‏زن مرد (فلانور)، به منزله سرنمون تجربه ادراکی مدرنیته، اغلب به مثابه الگویی برای تحلیل تجربه ادراکی تماشاگر فیلم مورد مطالعه قرار می‏گیرد. بااین حال، به رغم آنکه پرسه‏زنی تا سال‏ها عملی ذاتا مردانه محسوب می‏شد، زنان در سال‏های انتهایی سده نوزدهم کوشیدند جایگاه خود را به عنوان ناظر متحرک در میان فضاهای شهری به دست آورند. این مقاله تلاش دارد با تمرکز بر چگونگی ظهور زنان در شهر و فرایند پرسه‏زنی، ویژگی های پرسه‏زن مونث (فلانوس) را مشخص کند و تمایزهای آن را با پرسه‏زن مذکر آشکار کند. این پژوهش نشان می‏دهد تمرکز بر ویژگی های ادراکی پرسه‏زن مونث می‏تواند در به چالش کشیدن نگره های مسلط، که ادراک و نگاه سینمایی را ذاتا ادراک و نگاهی مردانه در نظر می‏گیرند، یاری‏رسان باشد. مقاله حاضر با بررسی فیلم کلئو از 5 تا 7، ساخته آینس واردا، مشخصه های منحصربه‏فرد پرسه‏زنی زنانه را بازشناسی می‏کند و نحوه بازنمایی تعامل سوبژکتیو زنانه با شهر به هنگام عمل پرسه‏زنی را بررسی می کند.