اثر تجویز حاد دکسترومتورفان، کوئینیدین و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین بر آستانه تشنجات کلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری

دکسترومتورفان به عنوان یک ضد سرفه غیراپیوئیدی، اثرات حفاظت عصبی دارد. ترکیب دکسترومتورفان با کوئینیدین، متابولیزه شدن سریع دکسترومتورفان به دکستروفان را کاهش می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تجویز حاد دکسترومتورفان، کوئینیدین و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین بر آستانه تشنجات کلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری می باشد. در مجموع، 84 سر از موش های سوری نر نژاد NMRI (25-20 گرم، 7 سر موش در هر گروه) در این مطالعه استفاده شدند. غلظت های مختلف دکسترومتورفان (5، 10، 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم)، کوئینیدین (10، 20 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم) و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین (20/5، 20/10، 20/25 و 20/50 میلی گرم بر کیلوگرم) 30 دقیقه قبل از القای تشنج به صورت داخل صفاقی تجویز شدند. از انفوزیون داخل وریدی PTZ برای القای تشنج استفاده شد و مدت زمان وقوع کلونوس عمومی و کشیدگی تونیک اندام عقبی، ثبت و به دوز آستانه تشنج تبدیل شد. غلظت 30 میلی گرم بر کیلوگرم کوئینیدین آستانه تشنج تونیک را به صورت معنی داری افزایش داد (0/05<P). غلظت های 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم دکسترومتورفان آستانه تشنج کلونیک (0/05<P) و تونیک (0/001<P) را به صورت معنی داری افزایش دادند. غلظت 50/20 دکسترومتورفان/ کوئینیدین آستانه تشنج کلونیک و تونیک را در مقایسه با گروه دکسترومتورفان کاهش داد (0/001<P).   نتایج نشان داد که اثر متفاوت دکسترومتورفان بر آستانه تشنج کلونیک و تونیک ممکن است به خاطر تفاوت در حساسیت مغز قدامی و مغز خلفی نسبت به دکسترومتورفان باشد. همچنین کاهش اثر دکسترومتورفان در حضور کوئینیدین ممکن است به خاطر تغییر در متابولیسم دکسترومتورفان باشد.