بازظهور ادبیات حرمسرایی در دوران پسا-ترور: پروفروش هایی با طرح جلد زنان برقع زده

مقاله حاضر به بررسی ظهور مجدد ادبیات حرامسرایی در دوران پساترور و بازنمود آن در نوع ادبی جدید «پرفروش های با طرح جلد زنان برقع زده» می پردازد. نویسنده با استفاده از رویکرد فمنیسم پسااستعماری و بهره گیری از نظریات منتقدانی نظیر ویتلاک، باتلر و لویناس در پی پاسخ به این پرسش بنیادی است که چگونه پس از یازده سپتامبر گفتمان نئوامپریالیسمی در تقابل با جریان «تنوع فرهنگی» و تاکید آن بر شمول «دیگری» ظاهر می شود و با تمرکز بر وضعیت «زن شرقی»  دیگربار دوانگاره شرق/غرب را برجسته می کند؟ بدین منظور نویسنده با تمرکز بر کتاب میاده(2003) نوشته جین سسون به بررسی گفتمان حاکم بر غرب پساترور می پردازد تا علل پیدایش تاریخی- فرهنگی و بازظهور ادبیات حرامسرایی را بررسی کند. چنین استدلال می شود که اگرچه غرب با انتشار بی سابقه این نوع آثار در دوران پساترور، دیگربار مدعی ایفای «مسولیت اخلاقی قوم سفید» نسبت به «زن شرقی» است، اما این گفتمان به ظاهر اخلاقی معطوف به غیر نه تنها به تغییر مفهوم «سوبژکتیویته» لیبرال منجر نشده، بلکه از تداوم گفتمان «هستی شناسانه امپریالیسمی»–یا«تقدم خود بر دیگری»–و در نتیجه آغار موج جدیدی از استعمارگری در غرب حکایت دارد.