تاثیر تمرین مقاومتی بر پروتئین-D سورفکتانت و شاخص مقاومت به انسولین موش های صحرایی نر سالم و دیابتی

پروتئین– D سورفکتانت (SPD) یک فاکتور جدید مرتبط با عدم تحمل گلوکز، مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 10هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی SPD موش‎های صحرایی دیابتی بود. در این مطالعه تجربی 48 سر موش صحرایی از نژاد ویستار با میانگین وزن 56±200 گرم بهطور تصادفی در چهار گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، سالم تمرین مقاومتی و دیابتی تمرین مقاومتی قرار گرفتند. جهت القای دیابت، از محلول نیکوتین آمید به همراه محلول استرپتوزوتوسین استفاده گردید. گروه‏ های تمرینی به مدت 10 هفته، برنامه تمرین مقاومتی را اجرا کردند. داده‎ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukeyدر سطح معنی ­داری 0/05≤ P بررسی شدند.    تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی‎دار قند خون ناشتا گروه تمرین مقاومتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/043=P). سطوح SPD در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم کاهش معنی­داری (0/042=P) و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) افزایش معنی­داری (0/024=‎P)  یافت. 10 هفته تمرین مقاومتی موجب افزایش معنی­ دار درSPD  در گروه تمرین مقاومتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/043=‎P). همچنین تمرین موجب کاهش معنی ­دار شاخص مقاومت به انسولین (0/034=‎P) و انسولین در گروه تمرین مقاومتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/048=‎P) نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می­ رسد تایید کننده نقش پروتئین–D سورفکتانت مرتبط با تمرین مقاومتی در بهبود شاخص مقاومت به انسولین در موش‎های صحرایی دیابتی نوع 2 می‏ باشد.