تاثیر ساختار سازمانی بر اثربخشی کارکنان پلیس با نقش میانجی اعتماد سازمانی

امروزه ضرورت توجه سازمان ها بر بهبود عملکرد، اثربخشی و رضایت ذی نفعان، به ویژه در سازمان های خدماتی هم چون پلیس، یک اصل بسیار مهم به شمار می رود، در این میان منابع انسانی به عنوان مهم ترین سرمایه سازمان ها بیشترین نقش را در راستای تحقق اهداف و رسالت سازمانی بر عهده دارد. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی میزان تاثیر ساختار سازمانی بر اثربخشی کارکنان با نقش میانجی اعتماد سازمانی در سازمان پلیس است.
روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر داده ها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت، روش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مسئولان سطح یک پلیس های تخصصی و نیروی انسانی ناجا و تهران بزرگ در نیمه اول سال 1397 تشکیل می دهند. بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 102 نفر حجم نمونه را تشکیل می دهد. ابزار سنجش را پرسش نامه 51 سوالی پژوهشگرساخته بر اساس مبانی نظری تشکیل می دهد. اعتبار ابزار به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 81/0 و برای بررسی روایی کل مولفه های این پرسش نامه از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های میانگین و مدل معادلات ساختاری به منظور انجام رگرسیون چند متغیره استفاده شد.
یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر آن است که ساختار سازمانی بر اثربخشی کارکنان به طور مستقیم 61/0 درصد تاثیر مستقیم و 41/0 درصد از طریق اعتماد سازمانی اثر غیرمستقیم دارد. هم چنین ساختار سازمانی 71 درصد تغییرات اعتماد سازمانی را می تواند پیش بینی کند.
نتایج پژوهش نشان داد، میزان تاثیر مستقیم و غیر مستقیم ساختار سازمانی بر اثربخشی کارکنان پلیس، مبین این مطلب است که برای ارتقای اثربخشی کارکنان پلیس در انجام وظایف قانونی خود، نه تنها مولفه ها و شاخص های ساختاری را باید تقویت کرد، بلکه تقویت متغیر هایی مانند اعتماد سازمانی که در این مطالعه به عنوان متغیر میانجی وارد شد، مورد توجه، بازنگری و تقویت قرار گیرند؛ چرا که با تقویت شاخص های اعتماد سازمانی می توان اثر غیر مستقیم ساختار و هم چنین اثر مستقیم اعتماد سازمانی بر اثربخشی کارکنان را افزایش داد.