اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و رضایت زناشویی زنان باردار

وضعیت بهداشت روحی و روانی زنان باردار، تاثیر مستقیمی بر بهزیستی مادر و نوزاد دارد؛ بااین حال در تحقیقات گذشته از دیدگاه مشاوران خانواده، به موضوع رضایت زناشویی و افسردگی در دوران بارداری کمتر پرداخته شده است؛ بنابراین هدف اصلی این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و رضایت زناشویی زنان باردار بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زنان باردار مراجعه کننده به خانه سلامت منطقه دو شهر تهران در نیمه دوم سال 1394 تشکیل داده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس سی نفر انتخاب شدند و در دو گروه به صورت تصادفی جایگزین گردیدند که یک گروه (پانزده نفر)، گروه آزمایشی و گروه دیگر (پانزده نفر) گروه گواه بود. جلسات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد؛ اما برای گروه گواه، هیچ گونه مداخله ای اعمال نگردید. داده های لازم جمع آوری و با استفاده از روش آماری تجزیه وتحلیل کوواریانس یافته ها تحلیل شدند. نتایج نشان داد که نمرات پس آزمون گروه آزمایشی در میزان افسردگی، درمقایسه با پیش آزمون کاهش یافته (میانگین پیش آزمون 9٫657±29٫936، پس آزمون 10٫526±20٫036) و در میزان رضایت زناشویی افزایش یافته است (میانگین پیش آزمون 25٫490±111٫426 و پس آزمون 33٫526±145٫869)؛ اما در گروه گواه تغییر محسوسی ایجاد نشده است. نتیجه تحلیل کوواریانس نیز نشان داد که اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افسردگی (0٫001>p) و رضایت زناشویی (0٫001>p) معنا دار است. در مجموع، درمان پذیرش و تعهد که یکی از روش های درمانی غیردارویی مبتنی بر کاهش استرس و روان درمانی است، با استفاده از تکنیک های تغییر رفتار و ذهن آگاهی، شفاف سازی ارزش ها و اهداف، گسستگی و عمل متعهدانه، توانست افسردگی زنان باردار را بهبود بخشیده و باعث افزایش رضایت زناشویی زنان باردار شود.