مدل تبیین افسردگی براساس نقش مستقیم حمایت اجتماعی با میانجی گری سبک های اسنادی کودکان

افسردگی یکی از اختلالات شایع دوران کودکی است. پژوهشگران بر شناسایی عوامل مرتبط با افسردگی در دوره کودکی تاکید کرده اند. هدف پژوهش حاضر تبیین افسردگی بر اساس نقش مستقیم حمایت اجتماعی و نقش میانجی سبک های اسنادی در کودکان بود.
روش بررسی طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی کودکان مراکز بهزیستی تهران به تعداد 1120 کودک 7 تا 12 سال در 79 مرکز در سال 1396 تشکیل دادند. 545 نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل، پرسشنامه افسردگی کودکان کواکس (1992)، پرسشنامه سبک اسنادی کودکان پترسون و سلیگمن (1984) و پرسشنامه حمایت اجتماعی پروسیدانو و هلر (1983) بود. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS-22 و AMOS 23 تحلیل شدند. آزمون های همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با سطح معناداری 0٫05 به کار گرفته شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد، سبک اسنادی درونی و پایدار منفی با افسردگی ارتباط معکوس و معناداری داشت (0٫001>p) و سبک اسنادی درونی منفی، پایداری، کلی با افسردگی ارتباط مستقیم و معناداری داشت (0٫001>p). همچنین، حمایت اجتماعی با افسردگی ارتباط منفی و معناداری داشت (0٫001>p). بین نمره کل سبک اسنادی، حمایت اجتماعی و افسردگی نیز ارتباط معناداری وجود داشت (0٫001>p). همچنین در سطح معادلات ساختاری نتایج نشان داد، حمایت اجتماعی با نقش میانجی سبک های اسنادی می تواند پیش بینی کننده افسردگی در کودکان باشند (0٫001>p). به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد، حمایت اجتماعی با نقش میانجی سبک های اسنادی می تواند مدل مطلوبی جهت پیش بینی افسردگی در کودکان باشد.