تحریک پاسخ های دفاعی گیاه Phaseolus vulgaris به Rhizoctonia solani با استفاده از قارچ کش بیولوژیک

بیماری مرگ گیاهچه یکی از بیماری های عمده Phaseolus vulgaris در نقاط مختلف کشور است. به دلیل خاک زاد بودن عوامل مرگ گیاهچه، استفاده از سموم شیمیایی نتیجه رضایت بخشی به بار نمی آورد، به همین جهت در سال های اخیر توجه زیادی به مهار زیستی به خصوص با استفاده از قارچ تریکودرما شده است. یکی از مکانیسم های تریکودرما، تحریک سیستم دفاعی گیاه است. در تحقیق حاضر از پنج گونه تریکودرما (هارزیانوم، ویریده، وارینس، اتروویریده و کنینجی) برای مقاومت در گیاه لوبیا (Phaseolus vulgaris) علیه Rhizoctonia solani استفاده شد. برای بررسی تاثیر القای جهش در ژنوم تریکودرما در میزان القای مقاومت در گیاه، از هر گونه موتانت برتر آن نیز برای تیمار گیاهان استفاده شد. آزمایش ها در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شدند. عملکرد، غلظت مالون دی الدهید، پرولین، کلروفیل a، b و کارتنوئیدها و پروتئین گیاهان تحت تیمار در گلخانه ارزیابی شد. داده ها نشان دادند، موتانت های این گونه های تریکودرما توانایی بیوکنترل بیماری بالاتری از والد همان گونه ها دارند که قدرت رقابت قارچ کش زیستی تهیه شده از موتانت ها را در مقایسه با قارچکش زیستی گونه های والد یا سموم شیمیایی بالاتر برد. میزان پروتئین محلول، فعالیت آنزیم ها و کلروفیل a، b و کارتنوئید در تیمارهای تریکودرما در مقایسه با شاهد تلقیح شده با بیمارگر افزایش یافت. در مجموع نتایج این آزمایش ها نشان داد، فرمولاسیون های پوشش بذر با قارچ های تریکودرمای موتانت و والد نسبت به سایر فرمولاسیون ها در کنترل بیماری مرگ گیاهچه و القای مقاومت در لوبیا دارای کارایی بهتری هستند.