همبستگی تنیدگی اخلاقی با رفتار مراقبتی پرستاران بخش های مراقبت ویژه ی بیمارستان های شهر بندرعباس در سال 1396 تا 1397

یکی از معضلات اخلاقی شایع در حرفه ی پرستاری، تنیدگی اخلاقی است که باعث ناراحتی و مانع از عملکرد صحیح اخلاقی پرستاران، علی رغم داشتن دانش کافی و لازم، می شود. از یک سو، تنیدگی اخلاقی، موجب اختلال در ارتباط پرستار و بیمار و کیفیت ارائه ی مراقبت می گردد و از سوی دیگر، رفتارهای مراقبتی در بهبود کیفیت مراقبت و احساس امنیت در بیماران نقش دارد. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین همبستگی تنیدگی اخلاقی با رفتار مراقبتی پرستاران بخش های مراقبت ویژه ی بیمارستان های شهر بندرعباس در سال 1396تا1397 انجام گرفت. این پژوهش، مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی است که بر روی 173 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه ی (آی سی یو و ان آی سی یو) بیمارستان های شهر بندرعباس، به روش تمام شماری، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه ی اطلاعات جمعیت شناسی، مقیاس تنیدگی اخلاقی پرستاران بخش مراقبت ویژه و سیاهه ی رفتار مراقبتی پرستار بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 20 استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان تنیدگی اخلاقی در پرستاران بخش مراقبت ویژه، در محدوده ی متوسط قرار داشت (0/81±1/75 از 4 نمره)؛ همچنین، میانگین نمره ی رفتار مراقبتی پرستاران 0/48±5/28 از 6 نمره بود که در سطحی پذیرفتنی است. بین تنیدگی اخلاقی و رفتار مراقبتی، ارتباط منفی معنی دار وجود داشت (0/150 - =r و 0/049=p). با توجه به اهمیت تنیدگی اخلاقی در پرستاران، به دلیل پیامدهای آن در آنان و بیماران و همچنین، نقش رفتار مراقبتی در بهبود کیفیت مراقبت و رضایتمندی بیماران، آشنایی بیشتر و ارائه ی راهکارهایی برای مقابله و کاهش تنیدگی اخلاقی و بهبود رفتار مراقبتی پرستاران، ضروری به نظر می رسد.