شناسایی مولکولی ژن های i‏caA ، icaB ، icaC و icaD در جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین

استافیلوکوک طلایی یکی از شایع ترین پاتوژن های بیمارستانی با میزان مرگ و میر بالا است. عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین وابسته به بیوفیلم، یک نگرانی بزرگ بالینی در این دسته از بیماران همچنان باقی مانده است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی ژن های اپرون icaABCD در جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین تشکیل دهنده بیوفیلم بود. این مطالعه، بر روی 238 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی مختلف بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهدای محمود آباد از استان مازندران در سال 1396 انجام شد. آزمون حساسیت به متی سیلین با استفاده از روش دیسک دیفیوژن آگار با توجه به دستورالعمل های موسسه استاندارد های بالینی و آزمایشگاهی انجام شد. تمام جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، برای تشکیل فنوتیپی بیوفیلم و تعیین ژن های icaABCD با استفاده از روش آگار قرمز کنگوCongo red agar)) و روش PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این بررسی، 33 جدایه (38%)، توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند که 8 جدایه (24/24%)، 19 جدایه (57/57%) و 6 جدایه (19/18%) به ترتیب توانایی قوی، متوسط و ضعیف را نشان دادند. فراوانی ژن های icaA، icaB، icaC و icaD به ترتیب 8%، 9%، 10% و 20% بود. مطالعه حاضر نشان داد، جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، توانایی تشکیل بیوفیلم را داشتند و هر چهار ژن icaA, icaB, icaC, icaD در این جدایه ها مشاهده شد.