تعیین میزان شیوع کمبود ویتامین D در بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی فردیس کرج

ویتامین D یکی از فاکتورهای مهم در رشد استخوان به شمار می رود. کمبود آن باعث کاهش جذب کلسیم و نرمی استخوان شده و ریسک شکنندگی استخوان را افزایش می دهد. علاوه بر این کمبود ویتامین D  دارای عوارض خارج اسکلتی مانند افزایش ریسک ابتلا به سرطان، بیماری های قلبی-عروقی، عفونت و بیماری های اتوایمیون می باشد. در اغلب موارد میزان ویتامین D که از طریق منابع غذایی تامین می شود کافی نیست، علاوه بر این به علت تغییر شیوه زندگی و عدم دسترسی به نور کافی و منابع دیگر ویتامین D  بر میزان شیوع کمبود این ویتامین افزوده شده است.  در این مطالعه  میزان شیوع کمبود ویتامین ‏D‏ در بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی فردیس کرج که از تنوع قومیتی برخوردارند در بازه زمانی ابتدای سال 1393 تا ابتدای مهر 1394 مورد بررسی قرار گرفت.   در این مطالعه، از بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه که فاقد سابقه بیماری هایی مانند دیابت و... می باشند، به صورت تصادفی و در سنین مختلف نمونه گیری انجام شد. بیماران بر اساس سن و جنس طبقه بندی شدند. افرادی که به علت دریافت کلسیم و ویتامین D دارویی دارای مقادیر بالای سرمی از این دو ماده بودند، از مطالعه حذف شدند. در این مطالعه 100 نفر کودک دختر و پسر در سنین 1 تا 13 سالگی، 400 نفر زن و مرد در سنین 14 تا 45 سالگی و  تعداد 500 نفر زن و مرد در سنین بالای 45 سالگی مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به صورت روزانه گرفته شده و در همان روز اندازه گیری سطوح سرمی ویتامین D   [25(OH) D] ، کلسیم ، فسفر و پاراتورمون انجام شد. با توجه به بررسی های انجام شده مشخص گردید که 5/15% جمعیت مورد مطالعه دارای کمبود شدید ویتامین D ، 1/45 % دارای کمبود خفیف تا متوسط  و 4/39 % دارای سطوح نرمال از ویتامین D سرمی هستند. افراد هم سن ولی در جنس مخالف از لحاظ کمبود شدید در وضعیت های متفاوتی به سر می برند. به طوری که در دختران و زنان کمبود شدید ویتامین D نسبت به پسران و مردان شایع تر می باشد. در کودکان دختر کمبود شدید ویتامین D به میزان 5/3 برابر در مقایسه با پسران شایع تر است. در زنان در سنین 45-14نسبت به مردان در همین سن، کمبود شدید ویتامین D به میزان 7/1 برابر و در زنان بالای 45 سال نسبت به مردان در این سن، کمبود شدید ویتامین D  5/1 برابر شایع تر می باشد.