نیابت قضایی در حقوق کیفری ایران

مقاله حاضر در صدد طرح مباحثی از آئین دادرسی کیفری ایران در خصوص نیابت قضایی است، به این معنی که اگر در خارج از حوزه ی قضایی محل تحقیق، انجام اقدامات یا تحقیقاتی ضروری باشد قاضی انجام آن را به مرجع قضایی دیگر با لحاظ صلاحیت ذاتی واگذار می نماید. نیابت قضایی از خصوصیات تحقیقات مقدماتی و صرفا در صلاحیت دادسراها نیست و دادگاه ها نیز مجاز به اعطای نیابت قضایی می باشند؛ با این وجود برای اعطای نیابت در خصوص برخی از اقدامات نظیر اخذ آخرین دفاع باید قایل به جواز اعطای نیابت در مرحله تحقیقات و عدم تجویز آن در مرحله دادرسی شد؛ هرچند که در مقام اجرای نیابت قضایی بعنوان یک قاعده مرجع نایب در محدوده موارد خواسته شده مکلف به انجام موضوع نیابت می باشد در نیابت قضایی به جلب متهم که در آن تصریح به جلب با معرفی شاکی (اصطلاحا جلب سیار) نشده باشد بلحاظ اطلاق قاضی نائب مجاز به صدور آن است.