بررسی آزمایشگاهی آبشستگی پیرامون آبشکن T شکل تحت تاثیر آبشکن-های بالادست و پایین دست

فرسایش و آبشستگی از مهمترین مسائل نگران کننده در ارتباط با کناره های رودخانه و سواحل می باشد. استفاده از آبشکن ها، از جمله روش های نوین کنترل و کاهش فرسایش می باشد. آبشکن ها به اشکال مختلفی نظیر آبشکن ساده، L شکل و T شکل هستند. در این پژوهش آزمایشگاهی، تاثیر هندسه مختلف آبشکن های بالادست و پایین دست بر آبشستگی آبشکن T شکل میانی برای سری آبشکن های ترکیبی مطالعه شده است و بهترین ترکیب جهت افزایش کارایی آبشکن ها مشخص شده است. آزمایش ها در شرایط آستانه حرکت بستر متحرک، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که متوسط عمق آبشستگی اطراف آبشکن T شکل میانی، حدود 0.8 برابر عمق جریان است. بهترین عملکرد آبشکن T شکل میانی زمان رخ می دهد که آبشکن بالادست L شکل و آبشکن پایین دست T شکل باشد (L T T). در واقع کمترین حجم و متوسط عمق آبشستگی با توجه به همه موقعیت ها نیز مربوط به همین ترکیب است. حجم فرسایش با استفاده از نرم افزار Surfer محاسبه شده است. متوسط حجم آبشستگی این ترکیب، 0.063 مترمکعب و متوسط عمق آبشستگی در حدود 1.21 برابر عمق جریان می باشد. در محل آبشکن اول تمام حجم فرسایش یافته در سمت موافق آبشکن ها است که با عبور از محدوده آبشکن ها، فرسایش به سمت مخالف هدایت می شود. آبشکن های ترکیبی پیشنهادی (L T T) پتانسیل بالایی جهت استفاده در رودخانه ها به منظور کاهش فرسایش بستر و دیواره ها را دارا می باشد.