تغییرات بیوشمیایی نعناع فلفلی (Mentha piperita L.) در شرایط خشکی

تولید گیاهان دارویی مانند نعناعیان بطور چشمگیری در جهان در حال افزایش است. یکی از گیاهان مهم این خانواده، نعناع فلفلی (Mentha piperita L.) است. اهمیت آن بدلیل ترکیب منتول در اسانس آن است. در این پژوهش، پاسخ های فیزیولوژیک و بیوشیمایی نعناع فلفلی در سطوح مختلف آبیاری شامل: نرمال، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی (FC) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تهران در سال 1392 بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که آبیاری اثر معنی داری روی H2O2، MDA، محتوای پروتئین محلول،آنزیم های GPX ،APXو SOD در سطح احتمال یک درصد (P≤0.01) داشت. در حالی که اثر تیمار آبیاری بر محتوای قند های محلول معنی دار نبود. بیشترین میزان قند محلول و پروتئین محلول به ترتیب در تیمارهای 50 و 75 درصد FC مشاهده شد. بیشترین میزان تولید پراکسیدهیدروژن و پراکسیداسیون چربی برحسب MDA در تیمار25 درصد FC به ترتیب با میزانµmol/g 59/63و µmol/g 16/25مشاهده شد که تفاوت معنی داری نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها نشان دادند. بیشترین میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی CAT, APX و GPX در سطح 50 درصد FC و با افزایش تنش خشکی کاهش معنی داری پیدا کرد. فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز با افزایش تنش، افزایش یافت، به طوری که بیشترین میزان آن در آبیاری 25 درصد FC مشاهده گردید. براساس نتایج این پژوهش می توان بیان داشت که نعناع فلفلی به تنش خشکی حساس بوده و پتانسل لازم جهت افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی را در تنش های ملایم و شدید دارا نیست