اثربخشی گروه درمانی شناختی وجودگرا بر اضطراب و امید به زندگی نوجوانان مبتلا به سرطان

افراد مبتلا به سرطان به خصوص نوجوانان مشکلات فراوانی از جمله افسردگی، اضطراب و ناامیدی را تجربه می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی وجودگرا بر اضطراب و امید به زندگی نوجوانان مبتلا به سرطان در شهر تهران در سال 1397 بود. روش این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را نوجوانان دختر مبتلا به سرطان شهر تهران در سال 1397 تشکیل دادند، با در نظر گرفتن نمرات پیش آزمون و معیارهای ورود وخروج، نمونه گیری به روش هدفمند انجام گرفت وسی نفر انتخاب شدند که در دو گروه پانزده نفره جایگزین شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه نود دقیقه ای تحت درمان شناختی وجودگرا قرار گرفتند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه امیدواری میلر. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس تک متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS20 استفاده شد. یافته ها نشان داد، میانگین نمرات امید به زندگیF=39.25, Sig=0.000 و اضطرابF=11.6, Sig=0.002 گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری داشته است. درمان شناختی وجودگرا موجب کاهش اضطراب و افزایش امیدواری در نوجوانان مبتلا به سرطان شده است. بنابراین از این درمان می توان در راستای کاهش اضطراب و افزایش امیدواری نوجوانان مبتلا به سرطان در مراکز نگهداری و درمانی استفاده نمود.