زیست چینه نگاری و زیست رخساره نهشته های دونین سازند بهرام در برش شمال تار (دره ورکمر جنوب غربی نطنز) بر اساس فونای کنودونتی

برش مورد مطالعه در مجاورت روستای تار (منطقه طرق) در 45 کیلومتری جنوب غربی شهر نطنز و 110 کیلومتری شمال غرب اصفهان قرار دارد. از دیدگاه ساختاری برش مورد مطالعه بخشی از پهنه سنندج سیرجان بوده که در نزدیکی محل تماس کمربند آتش فشانی ارومیه دختر و ایران مرکزی قراردارد. در این تحقیق نهشته های سازند بهرام از دیدگاه زیست چینه نگاری فونای کنودونتی مورد بررسی قرار گرفته است. سازند بهرام در برش شمال تار با ضخامت 7/207 متر از سه واحد سنگ شناسی مختلف تشکیل شده است. بخش پایینی عمدتا یک واحد آواری متشکل از ماسه سنگ، شیل و دولومیت می باشد و دو بخش بالایی عمدتا کربناته هستند، اما در محتوای فسیلی با هم تفاوت دارند. بر اساس کنودونت های به دست آمده جمعا 26 گونه کنودونتی متعلق به 4 جنس شناسایی گردید که شامل موارد زیر است: Ancyrodella sp., Bipennatus bipennatus, Icriodus aff. difficilis, Icriodus alternatus alternatus, Icriodus brevis, Icriodus eslaensis, Icriodus excavatus, Icriodus expansus, Icriodus obliquimarginatus, Icriodus sp. nov., Icriodus subterminus, Polygnathus aequalis, Polygnathus alatus, Polygnathus angustidiscus, Polygnathus cf. parawebbi, Polygnathus ensensis, Polygnathus linguiformis linguiformis γ1a, Polygnathus linguiformis linguiformis γ1b, Polygnathus linguiformis linguiformis γ2, Polygnathus linguiformis linguiformis γ4, Polygnathus linguiformis linguiformis, Polygnathus politus, Polygnathus pseodufoliatus, Polygnathus varcus, Polygnathus webbi, Polygnathus xylus. با بررسی زیست چینه نگاری کنودونت های شناسایی شده مجموعا سه بایو زون کنودونتی برای نهشته های سازند بهرام شامل expansus Zone، subterminus Zone و Upper falsiovalis (Frasnian)? شناسایی گردید. با توجه به مطالعه کنودونت های به دست آمده و بایو زون های شناسایی شده سن سازند بهرام در برش شمال تار از ژیوتین پسین تا فرازنین پیشین؟ پیشنهاد می گردد. با توجه به فراوانی گونه های کنودونتی Icriodus و Polygnathus در برش مورد مطالعه، رخساره زیستی غالب رخساره ایکریوتید پلی گناتید و محیط زیست دیرینه آن بخش کم عمق پلاتفرم کربناته پیشنهاد می گردد، البته برای بخش های پایینی بایو زون expansus و بخش Upper falsiovalis? رخساره زیستی تا حدودی به سمت پلی گناتید ایکریوتید تغییر می یابد که حاکی از افزایش عمق نسبی در این دو بایو زون می باشد.