آسیب شناسی جرم انگاری مصادیق فساد اداری در افغانستان؛ با نگاهی به کنوانسیون ملل متحد برای مبارزه با فساد

فساد اداری یکی از چالش های اساسی افغانستان پساطالبان بوده که به موازات رشد ساختارهای دولتی گسترش یافته است و امروزه با هر معیاری که سنجش شود، افغانستان از جمله کشورهای دارای بیشترین نرخ فساد اداری به شمار می رود. فساد پیامدهای منفی امنیتی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داشته، برای مبارزه با آن در سال های اخیر اقدامات متعددی صورت گرفته که به دلیل کاستی های آن، فاقد کارایی لازم بوده است. آسیب های جرم انگاری مصادیق فساد اداری در افغانستان پساطالبان موضوع این تحقیق است. یافته های تحقیق بیانگر این است که قوانین پیش از کد جزا جرایمی مانند سوء استفاده از نفوذ و افزایش غیرقانونی دارایی کارکنان دولتی را جرم انگاری نکرده و همانند حقوق ایران و برخلاف کنوانسیون ملل متحد برای مبارزه با فساد جرایمی مانند رشوه، اختلاس و جرم در حکم اختلاس را منحصر به «موظف خدمات عامه» نموده و کارزار مبارزه با فساد را کم بهره و ناکام ساخته بود. کد جزا که در اواخر سال 1396ش لازم الاجرا شد، این دو ضعف اساسی را رفع کرد، اما خود در جرم انگاری جرایم فساد اداری کاستی هایی دارد. همچنین تدوین عبارات مواد مربوط به مصادیق فساد اداری در کد جزا، فاقد انسجام بوده، در مواردی تکراری و دارای ابهام است. این مقاله پیشنهاد می کند همچنان که نواقص قوانین پیشین در کد جزا رفع شد، اشکالات موجود در آن نیز در زمان تصویب نهایی در قوه مقننه برطرف شود.