قاعده مقابله با خسارت در حقوق پزشکی و تاثیر باورهای دینی در اعمال قاعده (مطالعه تطبیقی با حقوق آمریکا)

هنگامی که شخصی در معرض ورود زیان قرار می گیرد، زیان دیده نباید ورود زیان را به تماشا نشیند و سپس به مطالبه خسارت اقدام نماید، بلکه باید به مانند یک انسان متعارف معقولانه رفتار کند و در جهت جلوگیری از ورود زیان و یا کاستن دامنه آن به پا خیزد. مساله این است که آیا این قاعده در حقوق پزشکی نیز می تواند اعمال گردد؟ موقعی که از ناحیه پزشک و دیگر عناصر و عوامل مرتبط با امر تشخیص و درمان، بیماری آسیب ببیند و یا در معرض زیان باشد، زیان دیده نباید دست روی دست بگذارد و دلخوش به اقامه دعوا و مطالبه خسارت یا کیفر عامل باشد، بلکه باید با اتخاذ اقدامات لازم از قبیل توسل به روش های درمانی دیگر به مقابله با آن برخیزد. برای اعمال قاعده شرایطی چون لزوم آگاهی بیمار، تمکن مالی برای مقابله و... ضروری است و عواملی هم می تواند مانع اعمال قاعده گردد که از جمله آن ها تعارض قاعده با عقاید مذهبی زیان دیده است. شخص زیان دیده اگر با خسارت مقابله نکند، در مطالبه خسارت برای هر صدمه ای که می توانست با انجام اقدامات متعارف جلوگیری نماید و یا کاهش دهد، مستحق مطالبه خسارت نخواهد بود. این مقاله می کوشد قاعده مقابله با خسارت و شرایط و موانع آن را در حقوق پزشکی بررسی نماید و در این راستا، تعارض یا عدم تعارض قاعده مقابله با خسارت با عقاید و باورهای دینی می تواند مورد مطالعه قرار گیرد.