بررسی شرط عدم مسوولیت بیمه گر در قراردادهای بیمه مسوولیت پزشکان و پیراپزشکان

مفهوم و آثار شرط عدم مسوولیت به عنوان یکی از مصادیق شرط کاهنده مسوولیت، در بیمه کم تر مورد توجه پژوهشگران و قوانین موجود قرار گرفته است. مبهم بودن وضعیت این شروط و ارجاع وضعیت این شروط به شرایط خصوصی بیمه نامه، با توجه به الحاقی بودن عقد بیمه و قدرت معاملاتی برتر شرکت های بیمه گر امری قابل انتقاد بوده که غالبا نیز به ضررپزشکان و پیراپزشکان و سایر زیان دیدگان منتهی می شود. به طور کلی شروط عدم مسوولیت در قرارداد بیمه دارای دو منشا قراردادی و قانونی هستند، هرچند با استفاده از برخی از مبانی حقوقی می توان شرط عدم مسوولیت قراردادی نسبت به تعهد اصلی بیمه گر را باطل اعلام نمود، اما این ابهام در مورد تعهدات فرعی بیمه گر کماکان ادامه دارد. همچنین در مواردی فرانشیز نمونه ای از شرط عدم مسوولیت بوده و درمواردی دیگر، فرانشیز گویای شرط تحدید مسوولیت خواهد بود که در هر دو مورد باید چنین شرطی را صحیح دانست. به صورت کلی ارجاع وضعیت شرط عدم مسوولیت به شرایط خصوصی باب سوء استفاده را برای فرار از بار مسوولیت جبران خسارت باز نموده است. به همین دلیل بازنگری در قوانین و مقررات موجود، از این منظر امری ضروری به نظر می رسد.