اثر کمپوست بر وقوع مرگ گیاهچه ی گوجه فرنگی ناشی از Pythium aphanidermatum در گلخانه

در این پژوهش تاثیر استفاده از نسبت های حجمی مختلف کمپوست-خاک بر وقوع مرگ گیاهچه گوجه فرنگی ناشی از  Pythium aphanidermatum با استفاده از آزمایش های گلخانه ای بررسی شد. برای تعیین مناسب ترین مقدار مایه بیمارگر، بذرهای گوجه فرنگی به طور جداگانه در مخلوطی از مایه بیمارگر و خاک (در نسبت های حجمی 5، 10 و 20 درصد) کاشته شدند. نتایج نشان داد که مناسب ترین غلظت بیمارگر برای مایه‎ زنی، غلظت 5% است. برای بررسی تاثیر استفاده از کمپوست بر وقوع مرگ گیاهچه های گوجه فرنگی، کمپوست در سه نسبت حجمی (10، 30 و 50 درصد) با خاک سترون مخلوط شد و برای کاشت بذرهای گوجه فرنگی به کار رفت. سپس، بذرها با استفاده از غلظت 5% بیمارگر مایه زنی شدند. وقوع بیماری با شمارش تعداد گیاهچه های مرده در بازه های زمانی دو روزه محاسبه شد. بررسی نتایج نشان داد که وقوع بیماری هنگام استفاده از کمپوست در نسبت های حجمی 30 و 50 درصد به طور معنی داری کاهش یافت؛ در حالی که کمپوست با نسبت حجمی 10% اثر معنی داری بر کاهش بیماری نداشت. بررسی اثر کمپوست بر وقوع بیماری پس از اتوکلاو کردن آن مشخص کرد که بازدارندگی کمپوست اساس زیستی داشته و ناشی از ریزجانداران آنتاگونیستی است که پتانسیل استفاده به عنوان آفت کش زیستی را دارند.