مقایسه اثر دو روش انحراف فکر بر شدت درد ناشی از باز کردن راه وریدی در کودکان

باز کردن راه وریدی شایع ترین رویه درمانی تهاجمی دردناک برای کودکان بیمار می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش انحراف فکر شامل حل معما و موسیقی بر درد رگ گیری صورت گرفت.  در این کارآزمایی بالینی، 243 کودک 7 تا 9 ساله با تجویز بازکردن راه وریدی در مرکز امیرکبیر اراک به صورت تصادفی سازی بلوکی در گروه های مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای یک گروه قبل و حین بازکردن راه وریدی نمایش حل معما و برای گروه دیگر نمایش موسیقی با تبلت مشابه صورت گرفت. رگ گیری در هر سه گروه با استفاده از کانولای اندازه 22 توسط یک پرستار و در مکان مشابه انجام شد. درد رگ گیری با استفاده از مقیاس ونگ-بیکر اندازه گیری و اختلاف میانگین نمرات درد سه گروه با آزمون کروسکال والیس بررسی شد.  این پژوهش با کد IR.ARAKMU.REC.1397.061 در شورای اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اراک تصویب و هم چنین با کد IRCT20150818023670N3 در مرکز کارآزمایی بالینی ایران به ثبت رسید. اختلاف نمرات میانگین شدت درد بین گروه حل معما (92/0 ± 14/1)، گروه موسیقی (98/37±0/2) و گروه کنترل (76/0 ± 44/ 3) معنی دار بود (05/0p<). آزمون بونفرونی نشان داد که اختلاف میانگین نمرات درد گروه های حل معما و موسیقی با گروه کنترل معنی دار و در گروه حل معما کمتر بود (001/0 p<).  دو روش انحراف فکر درد ناشی از رگ گیری را کاهش داد . با توجه به کمتربودن میانگین درد در گروه حل معما استفاده از آن برای کاهش درد پیشنهاد می شود.