ارزیابی میزان سمیت گرافن اکساید به همراه اثر همزمان تابش لیزر بر رده سلول های سرطانی در شرایط برون تنی

نوردرمانی پویا روشی با حداقل تهاجم در از بین بردن سلول های سرطانی است که از ترکیب مواد حساس به نور غیرسمی و نور مرئی برای تولید گونه های فعال اکسیژن و تخریب تومور ها استفاده می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثر گرافن اکساید به عنوان یک ماده آلی که دارای گروه های اکسیژنی زیادی است جهت از بین بردن سلول های سرطان MCF-7 انجام شد.  این بررسی در شرایط برون تنی تجربی بر روی سلول های سرطان پستان (MCF-7) انجام شد. گروه های موردمطالعه عبارت بودند از: گروه اول) تاثیر دارو با غلظت های متفاوت گرافن اکساید (6/47، 9/90، 6/166، 7/230، 7/285 و 3/333 میکروگرم بر میلی لیتر)، گروه دوم) اثر همزمان دارو و تحت تابش نور لیزر، گروه کنترل) شامل سلول هایی صرفا تحت تابش لیزر و گروه شاهد بدون تیمار در نظر گرفته شد. سلول ها در معرض تابش لیزر مرئی (405 نانومتر) با توان W/cm2 1/0 قرار گرفتند. توان زیستی سلول ها با استفاده از روش MTT تعیین شد.  این مطالعه با کد SBU/S.1397.46A به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه شهید بهشتی تهران رسیده است. نتایج آزمایشات در شرایط برون تنی نشان داد که سمیت تاریکی گرافن اکساید در غلظت های کمتر از 9/90 میکروگرم بر میلی لیتر، اثر قابل توجهی بر سلول های سرطانی نداشت. هم چنین نور لیزر به تنهایی فاقد اثر سمی بر سلول ها است. اما نوردرمانی پویا با واسطه گرافن اکساید، توان زیستی سلول های سرطانی را به طور میانگین به میزان 21 درصد نسبت به سمیت تاریکی کاهش داده است. نتایج به صورت میانگین سه تکرار مستقل± خطای استاندارد نمایش داده شده و 05/0 > p معنی دار درنظر گرفته شده است.  در این مطالعه، گرافن اکساید در غلظت های کم کاملا زیست پذیر است، ولی با افزایش غلظت، اثر سمیت افزایش می یابد. با اعمال تابش نور به همراه گرافن اکساید، مقدار زنده مانی کاهش یافته که جهت پژوهش هایی در زمینه درون تنی اثربخشی بیشتری خواهد داشت.