بررسی ارتباط علل و انواع آسیب های ورزشی با میزان شیوع آن ها در ساعات ورزش دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهر تبریز در سال تحصیلی 1396-1395

هدف این تحقیق بررسی ارتباط علل و انواع آسیب های ورزشی با میزان شیوع آن ها در ساعات ورزش دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهر تبریز در سال تحصیلی 1396-1395 بود. از بین مدارس موجود در بین نواحی پنج گانه آموزش و پرورش تبریز، 375 نفر از دانش آموزان 13 تا 15 سال به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. این تحقیق به شیوه توصیفی–همبستگی و به صورت میدانی انجام شد. برای گرد آوری اطلاعات ، از پرسشنامه ی بررسی آسیب ورزشی موشر آمریکایی (87/0=α) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی ساده و درصد فراوانی) و استنباطی (خی دو) و با به کار گیری نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری آزمون ها کوچکتر یا مساوی 05/0 در نظر گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد بین استفاده از وسایل حفاظتی و پوششی در ورزش و میزان بروز آسیب های ورزشی رابطه معنی داری وجود دارد. بین متغیرهای برخورداری از آمادگی جسمانی لازم؛ ارائه ی کمک های اولیه، کافی بودن زمان گرم کردن قبل از آغاز کلاس های عملی؛ توجه معلم یا مربی به اصول علمی و تخصصی در برنامه گرم کردن، روش های به کار گرفته شده در برنامه گرم کردن، تناسب برنامه گرم کردن با نوع رشته ورزشی، حضور معلم ورزشی در زمان کلاس ورزش، تعداد جلسات شرکت در کلاس های عملی و میزان بروز آسیب های ورزشی رابطه معنی داری وجود نداشت. به طور کلی در جمع بندی یافته های تحقیق حاضر می توان گفت با تبیین روش های پیشگیری از آسیب های ورزشی و مجهز نمودن اماکن ورزشی و استفاده از وسایل حفاظتی و پوششی استاندارد در ورزش مدارس می توان تا حدود زیادی از بروز آسیب های ناشی از ورزش جلوگیری کرد.