اثربخشی گروه درمان گری به روش تحلیل رفتار متقابل بر نظم جویی شناختی هیجان و صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر

پژوهش ها نشان می دهد کاهش صمیمت زناشویی زوجین یکی از دلایل اساسی خیانت همسران است و تنظیم هیجانی نقش اساسی و تاثیرگذار در صمیمت زناشویی و کنار آمدن با پیامدهای افشای ارتباط فرازناشویی دارد. مسئله پژوهش حاضر این است که آیا گروه درمانگری به روش تحلیل رفتار متقابل می تواند باعث بهبود نظم جویی شناختی هیجان و افزایش صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر شود؟ پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل بر نظم جویی شناختی هیجان و صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از روابط فرازناشویی همسر انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. بدین منظور تعداد  30 نفر از زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی منطقه یک شهر تهران در سال 1397 به روش در دسترس انتخاب و  به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001) و پرسشنامه صمیمت زناشویی تامپسون و واکر (1983) استفاده شد. گروه آزمایشی بطور هفتگی در 10 جلسه 2 ساعته درمان شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. بعد از اطمینان از نرمال بودن توزیع داده‏ها توسط آزمون شاپیرو ویلک، برای تحلیل فرضیه‏های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که گروه درمانگری به روش تحلیل رفتار متقابل موجب بهبود تنظیم شناختی هیجان و افزایش صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر (0/05p<) می‏شود.  یافته های پژوهش بیانگر آن است که گروه درمانگری به روش تحلیل رفتار متقابل می تواند باعث بهبود تنظیم شناختی هیجان و افزایش صمیمت زناشویی زنان خیانت دیده شود