RNAهای غیر کدکننده طویل به عنوان بیومارکرهای تشخیصی، پیش آگهی و درمانی در بیماری های ریوی

تا همین اواخر، اعتقاد بر این بود که فقط کسر کوچکی از ژنوم حاوی اطلاعات مربوط به منظور تولید پروتئین برای سلول است و مابقی DNA به عنوان DNA  بدردنخور (junk DNA) در نظر گرفته می شد که عملکرد مشخصی در طول زندگی فرد ندارد. امروزه، شواهد زیادی وجود دارد که ژنوم انسان به صورت گسترده ای رونویسی شده و باعث تولید ده ها هزار RNA غیرکدکننده می شود. این  ncRNAها دارای نقش مهمی در تنظیم بیان ژن های کد کننده پروتئین هستند. ncRNAها شامل RNA های غیر کدکننده کوچک مانند microRNAها (با طول 18 تا 25 نوکلیوتید) و نیز ncRNAهای طویل با بیش از 200 نوکلیوتید هستند. هر دوی این RNA ها دارای عملکردهای مهمی در جنبه های مختلف زیستی سلول هستند. ncRNA های طویل یا lncRNA ها بسیار کمتر از miRNA ها مطالعه شده اند اما بخش عمده ای از رونوشت های غیرکد کننده را شامل می شوند. lncRNAها می توانند باعث سرکوب یا افزایش بیان پروتئین ها شوند. بسیاری از این lncRNAها با بیماری های مختلف در انسان مرتبط هستند.

بیومارکرها شاخص های قابل اندازه گیری بیماری هستند. آنها باید ویژگی و حساسیت بالا، قدرت پیشگویی کننده قوی و نیز قابلیت دسترسی راحت داشته باشند. توانایی تشخیص lncRNAها در مایعات زیستی مزیت آنها را به عنوان نشانگرهای غیر تهاجمی بیماری های ریوی نشان می دهد. از این رو در این مطالعه مروری، برخی از جنبه های کلیدی lncRNAها را در بیماری های ریوی به عنوان بیومارکرهای تشخیصی، پیش آگهی یا به عنوان اهداف درمانی بیان می-کنیم.