بررسی سازگاری نهال های سروتالابی (Taxodium distichum) نسبت به اعماق مختلف سطح ایستایی در پیکاله زاغمرز مازندران

هدف از اجرای این تحقیق بررسی تغییرات کمی و کیفی نهال های سرو تالابی تحت تاثیر عمق های مختلف سطح ایستابی در حاشیه مرداب بوده است. این بررسی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار، چهار تیمار (شامل متوسط عمق های مختلف سطح ایستایی 62 سانتی متر، 85 سانتی متر، 97 سانتی متر، 124 سانتی متر) و در طول 12 سال از 1363 لغایت 1375 به اجرا در امده است نتایج به دست آمده از بررسی مزبور به شرح زیر خلاصه می گردد: -میانگین درصد زنده مانی (92و65و21و8) در عمق های مختلف سطوح ایستابی دارای تفاوت معنی داری بوده است تیمارهای متفاوت سطوح ایستابی در درصد فراوانی طبقات کیفی سرو تالابی نیز تاثیر معنی داری را نشان داده است. - تاثیر متوسط سطح ایستابی برمیانگین های قطر یقه بر حسب میلی متر (5/192و8/134و7/34و2/19) قطر برابر سینه بر حسب میلی متر (9/88و4/61و4/12و25/7)و ارتفاع نهال های سرو تالابی بر حسب سانتی متر (4/490و3/353و1/118و5/91) معنی دار بوده است. - با توجه به نتایج به دست آمده کشت گونه سور تالابی برای مناطقی از حاشیه مرداب لپو که متوسط سطح ایستابی آن 62 سانتی متر باشد (با نوساتات حداقل 23+ و حداکثر 12/149- سانتی متر) توصیه می گردد و سایر عمق های متوسط سطح ایستابی (85 و97و124 سانتیمتر) برای کشت گونه سرو تالابی در این منطقه مناسب نیست.