بررسی آثار سطوح مختلف انرژی و شوری بر توان تولید میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus، H. Milne Edwards)

به منظور بررسی آثار سطوح مختلف انرژی و شوری بر توان تولید بچه میگوی سفید هندی یک آزمایش تغذیه ای برای مدت 6 روز انجام شد در این آزمایش سه جیره نیمه خالص با پروتین همسان ساخته شد سه سطح مختلف از انرژی شامل 3500 و 3800و4100وکیلو کالری درکیلوگرم باپروتئین ثابت 40 درصد و سه سطح مختلف از شوری شامل 25 و 35و45 قسمت در هزار در نظر گرفته شد آزمایش فوق به روش فاکتوریل دو عامله شامل 9 تیمار با سه تکرار انجام شد آزمایش با استفاده از مخازن پلی اتیلن 300 لیتری که با 200 لیتر آب پر شده بود و روزانه 50 درصد آب آن تعویض می شد انجام می گرفت تعداد 20 قطعه بچه میگو(متوسط وزن 19/0±22/3 گرم)درون هر مخزن ذخیره سازی شد و روزانه در سه وعده به صورت اشباع تغذیه شدند در این آزمایش مشخص شد شاخص های رشد با افزایش انرژی و کاهش شوری بهبود یافتند عامل های شوری و انرژی به تنهایی دارای اثر معنی دار (05/0p<) بر روی شاخص های رشد بودند ملی اثر متقابل معنی داری را نشان ندادند به طور کلی تیمار 3 با انرژی 4100 کیلو کالری و شوری 25 قسمت در هزار (4100:25) از نظر شاخص های افزایش وزن بدن NPU،PER،FCR،SGR و تولید به طور معنی داری (05/0p<) عملکدر بهتری نسبت به سایر تیمارها داشت همچنین مشخص شد برای پرورش میگوی سفید هندی شوری 25 قسمت در هزارمناسب تر از سایر شوری ها بود. نتایج همچنین نشان دادند که با افزایش چربی و انرژی بدن میگو به طور معنی داری (05/0p<) افزایش یافتند شوری و اثر متقابل بین انرژی و شوری اثر معنی داری را از نظر تجزیه تقریبی لاشه بدن میگوها نشان ندادند.