تطابق معرفت شناسی میبدی در کشف الاسراربا آرای پدیدارشناسی

میبدی تفسیر خود را در سه مرحله یا به گفته خود در سه «نوبت» پرداخته است. نوبت اول ترجمه ای است از آیات قرآن به فارسی روشن؛ نوبت دوم، به تفسیر آیات به مذاق متشرعان اختصاص یافته و در نوبت سوم به نقل گفته های عارفان و حسب حال های آن ها پرداخته است. اندیشه ای که منجر به این شیوه بی سابقه در تفسیر گشته است، شباهات فراوانی به آرا و نظریات پدیدارشناسی دارد. میبدی با مطالعه پدیده های خاص (مثل آیات قرآن، و هر پدیده دیگری که در ضمن این آیات از آن سخن رفته است) از دو چشم انداز عرفانی و شرعی، سعی بر آن دارد که پدیدار هر پدیده را از ورای هر چشم انداز (شرعی و عرفانی) مطالعه کند. این مقاله با شیوه ای تحلیلی توصیفی مولفه های مشابه با پدیدارشناسی در تفسیر کشف الاسرار را بررسی می کند و به این نتیجه دست می یابد که کاربرد اصولی همچون تغییر حیث التفاتیت، مبارزه با تحویل گرایی، اپوخه و... در تفسیر کشف الاسرار، میبدی را به عنوان پدیدارشناس معرفی می کند.