اثربخشی طرحواره درمانی بر اختلال خوردن و نشخوار فکری دختران نوجوان چاق شهر اهواز

چاقی یکی از مشکلات عمده جوامع در حال توسعه است که با اختلال خوردن و نشخوار فکری مرتبط می باشد. یکی از روش های کاهش مشکلات روانشناختی افراد چاق روش طرحواره درمانی است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر اختلال خوردن و نشخوار فکری دختران نوجوان چاق شهر اهواز انجام شد. مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دختران نوجوان چاق دوره دوم متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش 50 نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 70 دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده ها با پرسشنامه های اختلال خوردن و نشخوار فکری جمع آوری و با روش های آزمون های تی مستقل و زوجی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد قبل از مداخله، گروه های آزمایش و کنترل از نظر اختلال خوردن و نشخوار فکری تفاوت معنی داری نداشتند اما پس از مداخله، گروه ها از نظر هر دو متغیر تفاوت معنی دار داشتند. به عبارت دیگر، طرحواره درمانی باعث کاهش معنی دار اختلال خوردن (F=73.246, p<0.001) و نشخوار فکری (F=81.116, p<0.001) دختران نوجوان چاق شد. بر اساس نتایج توصیه می گردد تا مشاوران و درمانگران از روش طرحواره درمانی در کنار سایر روش های درمانی برای کاهش اختلال خوردن و نشخوار فکری دختران نوجوان چاق استفاده کنند.