ارزیابی اجتماعی تاثیر برنامه های توانمندسازی سازمان بهزیستی بر کیفیت زندگی سالمندان شهر خلخال

هدف این پژوهش، بررسی ارزیابی اجتماعی تاثیر برنامه های توانمندسازی سازمان بهزیستی بر کیفیت زندگی سالمندان شهر خلخال می باشد. چارچوب نظری این پژوهش را نظریه های؛ محیط اجتماعی گربویوم، برنامه های توانبخشی مبتنی بر جامعه جان ای کروت، سیستم های مبتنی بر جامعه گرین، اوندریچ و لدیتکا، برنامه های مبتنی بر جامعه یامی چن و نظریه سرمایه پیربوردیو تشکیل می دهد. روش تحقیق به صورت پیمایشی بوده است. تعداد نمونه شامل 60 نفر (30 نفر کروه آزمون، 30 نفر گروه شاهد) هستند که از بین سالمندان شهر خلخال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از تکنیک پرسشنامه جمع آوری شده است. نتایج نشاندهنده تفاوت میان دو گروه آزمون و شاهد است به طوری که سالمندانی که در برنامه های توانمندسازی شرکت داشته و خدمات معناداری را دریافت کرده اند از میزان کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بوده اند. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیره نشان می دهد برنامه های توانمندسازی سالمندان 55 درصد از واریانس میزان کیفیت زندگی سالمندان را پیش بینی می کند. با توجه به نتایج مثبت به دست آمده در این پژوهش و با توجه به کم هزینه تر بودن این برنامه ها، گسترش این برنامه ها ضروری به نظر می رسد.