تعیین توزیع اندازه ذرات کروی تک پراکننده و دو پراکننده در محدوده نانومتر و زیر- میکرون با استفاده از تحلیل تجمعی و الگوریتم تداومی در پراکندگی دینامیکی نور

تعیین اندازه ذرات یکی از نیاز های مهم در صنعت و بیوتکنولوژی به شمار می رود. پراکندگی دینامیکی نور (DLS) یکی از پرکاربرد ترین روش ها در تعیین توزیع اندازه ذرات کروی در مقیاس نانو و زیر- میکرون است. در این روش الگوریتم های متفاوتی برای تعیین اندازه و توزیع اندازه ذرات وجود دارد، که با توجه به دقت مورد نیاز و همچنین نمونه مورد آزمایش انتخاب می شوند. در این پژوهش، مروری بر نظریه پراکندگی دینامیکی نور و الگوریتم های متداول تعیین اندازه ذرات انجام شده است. دقت و محدوده عملکرد تحلیل تجمعی (cumulant) و الگوریتم تداومی (contin) در بازه گسترده ای از اندازه ذرات استاندارد پلی استایرن در محدوده نانو و زیر- میکرون (900-20 نانومتر) به صورت تجربی بررسی می شود. نشان داده می شود که اندازه ذرات استاندارد به دست آمده توسط هر دو الگوریتم، با اندازه گزارش شده توسط شرکت سازنده مطابقت دارد. از آنجا یی که اغلب نمونه های مورد بررسی ذرات هم اندازه با توزیع اندازه باریک نیستند، نمونه های ترکیبی متشکل از دو ذره استاندارد با اندازه متفاوت، توسط هر دو رهیافت برای بررسی عملکرد DLS در نمونه های غیراستاندارد مورد آزمایش قرار گرفتند. تحلیل تجمعی اندازه ای را گزارش می کند که با اندازه هیچکدام از ذرات برابر نیست. اما مقدار شاخص بس پراکندگی نشان دهنده توزیع اندازه بسیار گسترده نمونه است. الگوریتم تداومی هم تنها یک اندازه را گزارش می کند که با اندازه هیچکدام از ذرات برابر نیست اما به اندازه ذره بزرگ تر نزدیک است. نتایج به دست آمده از هر دو الگوریتم نشان دهنده عدم توانایی روش پراکندگی دینامیکی نور در تعیین اندازه ذرات در نمونه های ترکیبی مورد آزمایش است.