اثر متغیر بودن سرعت پراکندگی ستاره ها با عرض جغرافیایی کهکشانی در تفسیر نتایج رصدی رویدادهای ریزهمگرایی گرانشی

کهکشان ما یک کهکشان مارپیچی است و ستاره های آن درون یک قرص نازک حول هسته کهکشان می چرخند. سرعت پراکندگی ستاره ها درون قرص کهکشان در راستای عمود بر قرص تابعی از عرض جغرافیایی کهکشانی است و با افزایش فاصله از قرص کهکشان کاهش می یابد. در مدل کهکشانی بوزانسون، از وابستگی سرعت پراکندگی ستاره ها به عرض جغرافیایی صرف نظر می شود و سرعت پراکندگی را تنها تابعی از سن ستاره ها در نظر می گیرند. در تفسیر داده های رصدی رویدادهای ریزهمگرایی گرانشی اغلب از مدل بوزانسون استفاده می شود و با درنظر گرفتن تابع توزیع توانی برای جرم در قرص کهکشان، شاخص توانی این تابع را تعیین می کنند. در این مقاله نشان می دهیم که نادیده گرفتن تغییرات سرعت پراکندگی با عرض جغرافیایی کهکشانی باعث می شود به کمک ریزهمگرایی گرانشی تعداد اجرام سبک تر درون قرص کهکشان بیشتر از واقعیت تخمین زده شود.