پیش بینی گرایش به خودکشی دانشجویان براساس معنویت و ارضای نیازهای اساسی و طرحواره های ناسازگار اولیه

خودکشی به عنوان عملی در جهت اعتبار بخشی به زندگی و یا رها کردن همه چیز، تفسیر می شود، لذا، هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، نقص در معنا جویی و عدم ارضای نیازهای اساسی گلاسر با گرایش به خودکشی در دانشجویان است. طرح پژوهش حاضر بنیادی، از لحاظ روش جزو مطالعات توصیفی همبستگی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانشجویان دوره کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان تشکیل دادند که در نیمسال اول سال تحصیلی 95-94 در دانشکده های مختلف این دانشگاه به تحصیل مشغول بودند. حجم نمونه این پژوهش 107 نفر بود. روش انتخاب نمونه پژوهش به صورت خوشه ایچند مرحله ای بود که آزمودنی ها به پرسشنامه های افکار خودکشی، طرحواره های ناسازگار یانگ، معنا جویی و نیازهای اساسی گلاسر پاسخ دادند و نتایج با روش های آماری بررسی گردید. به منظور بررسی فرضیه ها از روش همبستگی اسپیرمن استفاده شد.  نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین شدت نیازهای اساسی در نظریه گلاسر و طرحواره های ناسازگار اولیه و همچنین معنا در زندگی با گرایش به خودکشی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان رابطه معنی داری وجود داشت. نتایج نشان داد رابطه بین نیازهای اساسی گلاسر و معنای زندگی با گرایش به خودکشی یک رابطه معکوس می باشد، که این نشان دهنده آن است که با کاهش سطح ارضای نیازهای اساسی گلاسر و عدم معنا در زندگی، گرایش به خودکشی در دانشجویان افزایش پیدا می کند.