بررسی تنوع ژنتیکی گرازهای وحشی ایران بر اساس توالی های ناحیه کنترل میتوکندری

مدیریت و حفاظت از حیات وحش نیازمند داشتن تصویری جامع از تنوع و تغییرپذیری ژنتیکی در ساختارهای جغرافیایی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های گراز وحشی در ایران با استفاده از یک قطعه 572 جفت بازی از ناحیه کنترل میتوکندریایی در نظر گرفته شد. به این منظور، تعداد 29 نمونه متعلق به جنوب کشور توالی یابی شد؛ همچنین 75 توالی دیگر که به مناطق مختلف ایران مربوط بودند از بانک ژن استخراج شدند. بر اساس تحلیل ها، چهار کلاد جهانی متعلق به گراز وحشی شامل کلادهای شرق نزدیک 1 (NE1)، شرق نزدیک 2 (NE2)، اروپایی و آسیایی در ایران حضور دارند و کلادهای اروپایی و NE1 به ترتیب کمترین و بیشترین پراکنش را به خود اختصاص می دهند. حضور هم جای کلادها در مناطق مختلف کشور از مهم ترین جنبه های درخور توجه است. شمال غربی کشور منطقه تماس کلادهای اروپایی و آسیایی در نظر گرفته می شود. بر اساس یافته ها، تعداد 20 هاپلوتایپ در 104 توالی از ایران شناسایی شد. تنوع هاپلوتایپی و تنوع نوکلئوتیدی در نمونه های ایران به ترتیب حدود 882/0 (انحراف معیار= 014/0) و 0145/0 (انحراف معیار= 00047/0) محاسبه شد. بر اساس تحلیل AMOVA، اختلاف ژنتیکی بین کلادها (84/82 درصد) بیش از اختلاف ژنتیکی داخل این کلادها بود؛ علاوه بر این، نمایه FST نیز وجود ساختار ژنتیکی معناداری را بین کلادها تایید کرد. هیچ یک از نمایه های Fu’s FS و Tajima’s D، نشانه های مشخصی از وجود گسترش جمعیت شناختی ناگهانی در کلادهای گراز وحشی متعلق به ایران را تایید نکردند.