دو روایت از شلوار تا خورده جانباز جوان

دفاع مقدس ملت ایران در مقطعی هشت ساله (67- 1359) علاوه بر آثار اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و دستاوردهای معنوی - در کنار تخریب بخشی بزرگ از زیرساخت های ایران اسلامی - شکوفایی گونه ای از کارکردهای ادبی ذیل حماسه و بیان احساس را موجب شد که بیش از همه جا در گستره آثار شاعران و نویسندگان معاصر خود را نشان داده است. روشن است که پدیده جنگ - آن هم مقوله دفاع از وطن و ارزش های دینی - موافقان و مخالفان - یا به تعبیری منتقدان خاص خود را دارد که نتیجه تعاطی افکار و اندیشه ها می تواند مباحثی قابل بحث و پیگیری را پیش آورد. در عرصه شعر و داستان دفاع مقدس با دو گروه نویسندگان و شاعران موافق دفاع و مخالف جنگ روبه رو هستیم که هر کدام از دیدگاه خاص خود بحث را دنبال کرده اند. یکی از نمونه های عینی این نگرش دو گانه، شعر جانباز از بانو سیمین بهبهانی و پاسخ از کیومرث عباسی قصری به آن است که بازتاب هایی گوناگون در محافل ادبی داشته است. در مقاله حاضر، این دو شعر را بر اساس موازین ادبی و اصول رعایت متن مرور کرده ایم. تفاوت دیدگاه دو شاعر، زبان خاص زنانه و مردانه دو شعر و نقاط قوت و ضعف هر دو شعر به اختصار نشان داده شده است.