نقش مهرورزی در تربیت از منظر قرآن و سنت

قرآن کریم، مهرورزی را به عنوان یکی از روش های مهم در فرایند تربیت، بیان کرده و  معصومان(ع) نیز آن را به کار گرفته و بدان سفارش فرموده اند. مقاله پیش رو، به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که: مهرورزی چه نقشی در تربیت انسان دارد و فرایند تاثیرگذاری آن چگونه است؟ درواقع هدف اساسی این تحقیق، بررسی و تبیین نقش مهرورزی در تربیت از منظر قرآن و سنت»بوده است. برای انجام این تحقیق، از روش توصیفی- تحلیلی و اسنادی، استفاده شده است. در این مقاله با استناد به قرآن و سنت، به تحلیل و تبیین مقولاتی همچون فرایند تبادل مهر میان مربی و متربی، عوامل موثر بر محبت، شیوه های ابراز و چگونگی تاثیر آن در تربیت، پرداخته شده است. یافته های این پژوهش، نشان می دهد که «محبت» نقش بسزایی در تربیت انسان دارد. این ودیعه الهی، موجب مقبولیت و محبوبیت مربی، نزد متربی می گردد و درنتیجه، بر میزان الگوپذیری و اطاعت پذیری متربی افزوده می شود و زمینه تحقق اهداف تربیتی فراهم می گردد.